Awimboma en Awimposia
Door: Annegien
Blijf op de hoogte en volg Annegien en Sanne
01 Juli 2009 | Ghana, Bolgatanga
Gisteravond hebben we genoten van een heerlijk bad onder de sterrenhemel en dat is fantastisch. Ik zal vertellen hoe het kwam.
Ik weet niet meer waar we met ons verhaal gebleven waren, maar ik zal vertellen vanaf het moment dat we in Zoko bij ons gastgezin aankwamen!
Bijna tegen de grens met Burkina Faso liggen uitgestrekte graslanden met hier en daar een boom, een hoop rotsen en een hoop mais- en rijstvelden. Hier ligt het dorpje Zoko. En als je vanaf het zandpad een paar rijstvelden oversteekt, zie je een heel klein huisje liggen, dat is Ndi's House. En daar wonen wij nu.
Het landschap is echt prachtig, er lopen veel dieren en veel jongen. Snachts maken de krekels een lawaai van jewelste.
Ons huisje is simpel en heeft een kleine binnenplaats met 3 kamers en een keuken/opslagplaats, en een muurtje om je achter te wassen. Ook is er een omheining voor wat koeien en geiten.
Onze familie bestaat uit moeder Ima, dochter Helen (ca 26), zoon Peter (ca. 20), dochter Bertha (12?) en Alare (ook 12?). Iedereen behalve onze gastmoeder spreekt Engels, en Ima zorgt wel dat we haar begrijpen.
Het is een Christelijk gezin, en moeder Ima heeft ons Afrikaanse namen gegeven.
Sanne heet voortaan Awimboma (wat betekent: God has given us) en mijn nieuwe naar is Awimposia (God are us).
We vergeten onze eigen namen steeds, maar dat zal wel wennen na een tijdje.
Ohja, ik ging vertellen over dat bad onder de sterren.
We hebben kennis gemaakt in de Zorko-Kliniek, dat was geweldig. De staff is heel lief en vriendelijk en we hebben het er erg naar ons zin, ookal mogen we er door omstandigheden maar 2 dagen per week werken.
We gingen na de kennismaking naar huis, maar tijdens het koken kwam Frida (die mij overigens dolgraag uit wil huwelijken aan haar broer) ons halen met een auto, want er lag iemand te bevallen. Toen we kwamen lag het kind al op het bed, maar er lag nog iemand met weeen. Die beviel een klein uurtje later. Het waren allebei echt van die supersnelle bevallingen.
We wilden lekker naar huis gaan, toen de boodschap kwam dat er een vrouw opweg was naar de kliniek, en dat 'ze niet meer verder kon'.
We liepen haar tegemoet en inderdaad, ze kon niet meer verder. Ze zakte op de grond en voor ze goed en wel haar rok omhoog had was daar een kindje. Het is pikkedonker hier 'snachts, dus het kindje is geboren bij het schijnsel van een gsm en de maan.
Hoewel het natuurlijk gevaarlijk was dat deze vrouw niet optijd de klniek heeft kunnen bereiken, was het toch een hele mooie bevalling, daar in het gras. Met moeder en kind gaat alles goed.
Nouja, toen gingen we dus heel laat naar huis, broer Peter was ons komen halen, en zo kwam het dus dat we daar, in het donker, onder de sterren hebben gebadderd (met een bak water en zo'n schepbekertje).
Het is misschien een erg lang verhaal geworden. Wat ik alleen nog wil zeggen is dat we dus 3 dagen in Bolgatanga hospital werken en 2 dagen in Zorko-clinic, en dat we echt proberen om alle dagen in Zorko te mogen werken omdat dat is wat we willen, en het ziekenhuis niet. (Ik leg nu niet uit hoe het komt, want dan wordt het een nóg langer verhaal, en er moet ook wat te vertellen over blijven als we terug komen!)
Vorig weekend hebben we de vrouwen in een ander dorp geholpen een vloer te maken, door met houten kloppers een steengruis-water-koeienstront mengsel in de grond te slaan. Alle vrouwen zingen dan op het ritme waarop we op de vloer slaan, en zo wordt superzware arbeid een heerlijk karwij.
tot de volgende keer,
Liefs!
Sanne en Annegien
Ik weet niet meer waar we met ons verhaal gebleven waren, maar ik zal vertellen vanaf het moment dat we in Zoko bij ons gastgezin aankwamen!
Bijna tegen de grens met Burkina Faso liggen uitgestrekte graslanden met hier en daar een boom, een hoop rotsen en een hoop mais- en rijstvelden. Hier ligt het dorpje Zoko. En als je vanaf het zandpad een paar rijstvelden oversteekt, zie je een heel klein huisje liggen, dat is Ndi's House. En daar wonen wij nu.
Het landschap is echt prachtig, er lopen veel dieren en veel jongen. Snachts maken de krekels een lawaai van jewelste.
Ons huisje is simpel en heeft een kleine binnenplaats met 3 kamers en een keuken/opslagplaats, en een muurtje om je achter te wassen. Ook is er een omheining voor wat koeien en geiten.
Onze familie bestaat uit moeder Ima, dochter Helen (ca 26), zoon Peter (ca. 20), dochter Bertha (12?) en Alare (ook 12?). Iedereen behalve onze gastmoeder spreekt Engels, en Ima zorgt wel dat we haar begrijpen.
Het is een Christelijk gezin, en moeder Ima heeft ons Afrikaanse namen gegeven.
Sanne heet voortaan Awimboma (wat betekent: God has given us) en mijn nieuwe naar is Awimposia (God are us).
We vergeten onze eigen namen steeds, maar dat zal wel wennen na een tijdje.
Ohja, ik ging vertellen over dat bad onder de sterren.
We hebben kennis gemaakt in de Zorko-Kliniek, dat was geweldig. De staff is heel lief en vriendelijk en we hebben het er erg naar ons zin, ookal mogen we er door omstandigheden maar 2 dagen per week werken.
We gingen na de kennismaking naar huis, maar tijdens het koken kwam Frida (die mij overigens dolgraag uit wil huwelijken aan haar broer) ons halen met een auto, want er lag iemand te bevallen. Toen we kwamen lag het kind al op het bed, maar er lag nog iemand met weeen. Die beviel een klein uurtje later. Het waren allebei echt van die supersnelle bevallingen.
We wilden lekker naar huis gaan, toen de boodschap kwam dat er een vrouw opweg was naar de kliniek, en dat 'ze niet meer verder kon'.
We liepen haar tegemoet en inderdaad, ze kon niet meer verder. Ze zakte op de grond en voor ze goed en wel haar rok omhoog had was daar een kindje. Het is pikkedonker hier 'snachts, dus het kindje is geboren bij het schijnsel van een gsm en de maan.
Hoewel het natuurlijk gevaarlijk was dat deze vrouw niet optijd de klniek heeft kunnen bereiken, was het toch een hele mooie bevalling, daar in het gras. Met moeder en kind gaat alles goed.
Nouja, toen gingen we dus heel laat naar huis, broer Peter was ons komen halen, en zo kwam het dus dat we daar, in het donker, onder de sterren hebben gebadderd (met een bak water en zo'n schepbekertje).
Het is misschien een erg lang verhaal geworden. Wat ik alleen nog wil zeggen is dat we dus 3 dagen in Bolgatanga hospital werken en 2 dagen in Zorko-clinic, en dat we echt proberen om alle dagen in Zorko te mogen werken omdat dat is wat we willen, en het ziekenhuis niet. (Ik leg nu niet uit hoe het komt, want dan wordt het een nóg langer verhaal, en er moet ook wat te vertellen over blijven als we terug komen!)
Vorig weekend hebben we de vrouwen in een ander dorp geholpen een vloer te maken, door met houten kloppers een steengruis-water-koeienstront mengsel in de grond te slaan. Alle vrouwen zingen dan op het ritme waarop we op de vloer slaan, en zo wordt superzware arbeid een heerlijk karwij.
tot de volgende keer,
Liefs!
Sanne en Annegien
-
01 Juli 2009 - 16:18
Domi:
yeah ben als eerste!
nou dit lees je toch alleen in verhalen van dit soort bevallingen?!
en dan zeggen ze dat hier in nederlands thuis bevallen zo'n avontuur is snachts!
geniet! -
01 Juli 2009 - 18:27
Sare:
wat een prachtig verhaal, klink fantastisch. Ben trots op mijn zus en Sanne,
geniet, en hou jullie goed,
xx, Sare -
02 Juli 2009 - 06:42
Paula:
nou aan die naam moet ik nog effe wennen en vooral veel oefenen... geweldig , wat een reis. Geniet ervan enne...werk ze! -
08 Juli 2009 - 17:55
Karel En Corrij.:
Hallo annegien en sanne Wat luek dat jullie goed aijn aangekomen, enzo knus wonen. ik had al eerder willen schrijven maar kon je email niet meer vinden. groetjes van ons Karel en Corrij/ -
09 Juli 2009 - 17:38
Karel En Corrij.:
Hallo Awimporia enAuimbona met deze zuoden wij graag een foto van jullie nieuwe huisje zien. ik weet niet of dat leukt zou erg Leuk zijn. Met ons alles goed zijn in de tuin bezich maar het begon Hard te regenen. groetjes Karel en Corrij -
09 Juli 2009 - 20:01
Rachelle:
Hallo meiden!!
Klinkt allemaal geweldig! Ben echt jaloers ;) Heel veel plezier nog en ik zal jullie verhalen blijven volgen!
Liefs, Rachelle -
10 Juli 2009 - 21:08
Harrie En Toos:
Hoe gaat het met je oog, Awimposia? Ongelukjes komen nu niet van pas! Die vrouwen daar doen blijkbaar niet zo moeilijk over het krijgen van een kind. Wat een geweldige ervaringen. Maak er wat moois van! -
11 Juli 2009 - 08:16
Marit:
Hee Annegien!
Gaaf dat je al wat bevallingen hebt gehad! Gaat het nou echt allemaal zoveel sneller? Of komen ze gewoon veel later richting kliniek?
2 dagen is inderdaad maar weinig, dat is wel jammer.
Tussendoor maar van de vrije tijd genieten en wat van het land proberen te zien. Paga is vanaf jullie goed te doen voor een dagtripje. Bekend van de krokodillen, maar ook mooi is bij de slavenplaats van vroeger, daar kunnen ze mooi over vertellen.
De weg er naartoe is natuurlijk ook altijd een avontuur.
Geniet ervan want de tijd vliegt!
X Marit -
11 Juli 2009 - 10:07
Anneke:
wat een genot om zo Afrika mee te mogen maken! En heerlijk om het zo een beetje mee te kunnen ervaren. Geniet ervan dames!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
